13. yılını doldurmaya hazırlanan Tarihi Kentler Birliği, kültürel mirasın korunması yolunda ürettiği politikalarla, kurulduğundan bu yana Türkiye’deki tarihi kentlerin yerel yöneticilerinin gündeminde. TKB üyesi kentler, proje ve uygulamalarıyla kentlerindeki somut ve somut olmayan kültürel mirasının geleceğe aktarılmasında büyük adımlar attı. Restorasyonlar, toprak altından çıkarılan hamamlar, arkeolojik kazılara verilen destekler, yaşam kültürlerinin kayıt altına alınması, kent müzeleri ve arşivlerinin kurulması, doğal yaşam alanlarının korunması, kültür turizmi için yeni rotalar hazırlanması gibi pek çok başlıkta binlerce çalışma yapıldı. Kent yöneticileri kamu-yerel-sivil-özel işbirliği yöntemini benimseyerek halkı, sivil örgütleri, meslek odalarını, yereldeki yatırımcıları koruma çalışmalarına katkı, birlikte yol aldı.
Büyükşehir, il, ilçe, belde demeden tüm ölçekteki yerleşim birimleri, kendi kaynaklarını kullanarak pek çok eseri yıkılmaktan kurtardı, yeniden işlevlendirdi.
İşte kısaca bir solukta anlatılabilen ama ardında yüzlerce kahramanın olduğu TKB’nin ÇEKÜL’le başlattığı koruma yolculuğu 13 yılın ardından analiz edildi. IPSOS Sosyal Araştırmalar Enstitüsü ile yapılan analiz TKB’nin 6-8 Eylül’de yapılacak Samsun Buluşması’nda özetle sunulacak.
Araştırma 4 pilot alanda gerçekleştirildi: Nallıhan, Bursa (Hanlar Bölgesi ile Hisar Bölgesi), Gaziantep (Kültür Yolu ve Bakırcılar Çarşısı ile Bey Mahallesi), Muğla
Bu kentlerin seçilme nedenleri ise özetle şöyle,
Nallıhan: Geleneksel el sanatlarının, doğal zenginliklerin ve yemek kültürünün korunmasına yönelik çalışmaların öne çıkması
Bursa: 80’li yıllarda başlayan koruma ve yaşatma çalışmalarını kesintisiz sürdürmüş bir BÜYÜKŞEHİR olması
Gaziantep: 2005’te başladığı koruma ve yaşatma çalışmalarını çok hızla ve çok kapsamlı gerçekleştirmiş bir BÜYÜKŞEHİR olması ve bir mahalle örneği içermesi
Muğla: Koruma ve yaşatma çalışmalarına en erken başlayan (1975) ve bu çalışmaları farklı dönemlerde farklı olanaklar oranında sürdüren bir tarihi kent olması
